Fortyfikacje w Świnoujściu

Historia fortyfikacji w Świnoujściu zaczyna się w XVII wieku. Pierwsze fortyfikacje powstały w celu obrony przed Szwedami i Duńczykami, ale później to Szwedzi zaczęli je rozbudowywać, gdy mieli kontrolę nad Świnoujściem. W 1721 roku miasto przeszło pod panowanie Prus. Wówczas otrzymało prawa miejskie i status portu morskiego. Francuzi stacjonowali tu na początku XIX wieku podczas wojen napoleońskich.

Umocnienia były początkowo drewniane, ale od 1854 roku zaczęto budować murowane forty. W 1863 roku Świnoujście zostało ogłoszone pruską twierdzą morską 3 rangi. Po powstaniu Rzeszy Niemieckiej w 1871 roku, wszystkie fortyfikacje przeszły modernizację. Podczas I wojny światowej miasto było mocno ufortyfikowane, ale nie doszło tu do walk.

Przed II wojną światową przeprowadzono ostatnią modernizację, wprowadzając nowoczesną artylerię, środki łączności i radar. Świnoujście stało się także bazą U-bootów na Bałtyku. W sierpniu 1939 roku pancernik "Schleswig Holstein" wypłynął stąd do Gdańska z kompanią szturmową marynarzy. Podczas wojny port zaopatrywał okręty, prowadzono naprawy i szkolono personel.

Po wojnie fortyfikacje obsadzili żołnierze radzieccy, którzy stacjonowali tam do 1961 roku, a w Forcie Anioła aż do 1992 roku. Obecnie trzy z czterech fortów z XIX wieku są otwarte dla turystów i mają swoich opiekunów. Są to: Fort Wschodni (zwany Fortem Gerharda), Fort Zachodni (Fort Anioła) i Zachodni Fort Nadmorski Artyleryjski.